Reticulated irissen: planten en verzorgen, beschrijving van de beste variëteiten, teelt met foto's

Mensen die liever meerjarige bolbloemen kweken, planten vaak netvormige irissen. Deze compacte bloemen zijn ideaal voor het decoreren van een klein bloembed. Voordat je begint met kweken, moet je de kenmerken van het planten en verzorgen van netvormige irissen begrijpen.

Reticulaire iris: biologische beschrijving

Het is aan te raden om je vooraf vertrouwd te maken met de biologische beschrijving van de plant. Dit zal helpen om de karakteristieke kenmerken van deze variëteit aan irissen beter te leren kennen.

Netvormige iris of iridodictium is een kleine bolvormige plant die 15-17 centimeter hoog kan worden.Het belangrijkste kenmerk van deze bloem is de vroege bloei, die begint in de lente. Met het begin van de zomerhitte stopt de bloei en droogt het bovengrondse deel van de plant op.

Tijdens de bloeiperiode verschijnen er bloemen aan de struiken met een diameter van 6-8 centimeter. Ze kunnen blauw, paars, wit, rood of roze zijn. Sommige soorten iridodictium hebben roodachtige vlekken op de bloembladen. Ook worden dozen gevormd op irisstruiken, waarbinnen zaden zitten. Volwassen zaden worden in de zomer geoogst en direct in de grond geplant.

Rassen en variëteiten

Er zijn verschillende soorten netvormige iris die populair zijn bij bloementelers.

Meesteres Dunford's iris

Dit is de vroegst bloeiende variëteit van de bloem en bloeit half april. Struiken worden tot 10 centimeter hoog, waardoor ze in compacte potten kunnen worden geplant. 1-2 maanden na het planten verschijnen bloemen met gele bloemblaadjes op denford-zaailingen.

Het ras kan buiten worden gekweekt, omdat het bestand is tegen vorst en hoge luchtvochtigheid. Er zijn verschillende kenmerken die denforda onderscheiden van andere irissen:

• miniatuur;
• bloemsteriliteit;
• geen bovenste rij bloemblaadjes.

Hybride Katarina Hodgkin

Een hybride bloemenvariëteit die in de jaren 60 van de vorige eeuw werd gekweekt. Veel bloementelers beschouwen Katarina Hodgkin als de beste variëteit van bolvormige irissen. Een onderscheidend kenmerk van de plant zijn de enorme bloemen, waarvan de diameter tien centimeter bereikt. De bloembladen van de hybride hebben een blauwachtige tint en een aangenaam, fris aroma.

De belangrijkste voordelen van Katarina Hodgkin zijn onder meer weerstand tegen drassige bodems en temperatuurveranderingen. De bloem wordt 3-5 jaar op één plek gekweekt, waarna hij moet worden getransplanteerd.

Paulin

De plant is een van de mooiste soorten netvormige irissen die bloeien in de eerste helft van maart. Paulina-bollen zijn eivormig en enigszins langwerpig, hun oppervlak is bedekt met vlezige en dichte schubben. De bladeren van de plant zijn langwerpig en heldergroen van kleur.

Paulina-bloemsteel wordt tot vijfentwintig centimeter hoog. De bloemen zijn geschilderd in een rijke paarse kleur, hun diameter bereikt negen centimeter. Om de plant op tijd te laten bloeien, wordt deze niet eerder dan half september in de grond geplant.

Jenine

Mensen die midden in de lente bloemen willen zien, planten vaak Jenin. De bloei begint in april en duurt anderhalve maand. De dwergstruik Jenin groeit tot 12-15 centimeter, de diameter van de bloemen is 6-8 centimeter.

Jenine is niet bang voor nachtvorst en wordt daarom in de volle grond gekweekt. Je kunt het ook in potten planten en binnen kweken.

Joyce

Dit is een unieke plant die opv alt door zijn charmante schoonheid. Joyce begint direct te bloeien nadat de sneeuw is gesmolten en de grond opwarmt tot een temperatuur van 5-6 graden. Een van de kenmerken van het ras zijn snelle groei en helderblauwe kleur van de bloembladen.

Dwergstruiken bereiken tien centimeter, waarna ze stoppen met groeien. Meestal begint de bloei in maart, maar soms verschijnen bloemen in april. De diameter van de bloemen is niet groter dan acht centimeter. Joyce kan vier jaar zonder transplantatie worden gekweekt. Dan moeten de bollen opgegraven en ergens anders geplant worden.

Harmonie

Een vroegbloeiende plant die bedekt is met miniatuurbloemen van anderhalve centimeter in doorsnee. De bloei van Harmony begint in het voorjaar, wanneer de nachtvorst afneemt. Het ras heeft grote bollen bedekt met dichte schubben, die ze beschermen tegen bevriezing.

Er zijn verschillende soorten Harmony, die van elkaar verschillen in de kleur van de bloembladen. Ze kunnen rood, oranje, paars, geel, wit en blauw zijn. Sommige bloembladen zijn tweekleurig.

Natasha

Onder de meest winterharde soorten irissen wordt de variëteit Natasha onderscheiden, die bestand is tegen vorst. De hoogte van de struik bereikt vijftien centimeter als hij buiten wordt gekweekt. In een kas groeien struiken tot 20-25 centimeter.

Natasha heeft een late bloei, vanaf 20 mei. Bloemen vervagen in 30-35 dagen, wanneer de zomerdroogte begint. In de zomer sterft het gronddeel van de bloem volledig af. De heropkomst van de bol begint in de lente.

Hoe buiten te kweken?

Om irissen in de tuin goed te laten groeien, moet je vertrouwd raken met de eigenaardigheden van het planten van bloemen in de volle grond.

Bodembewerking

Voordat ze een plant planten, zijn ze bezig met voorbereidende grondvoorbereiding. Voor het kweken van netvormige irissen worden gebieden met licht zure of neutrale grond geselecteerd, waarbij de zuurgraad niet hoger is dan 6,8 pH. Als je een bloem plant in grond met een hoge zuurgraad, stoppen de struiken met bloeien en beginnen ze sterk te groeien. Om de zuurgraad van de grond te verminderen, worden dolomietmeel, as, krijt en kalkmortel aan de grond toegevoegd.

Ervaren bloementelers raden af om irisbollen te planten in gebieden met zware grond, omdat ze onder dergelijke omstandigheden langzamer groeien. Om de groei van bloemen te verbeteren, wordt het hele gebied vooraf uitgegraven en bemest met biologische topdressing.

bollen planten

Meestal worden irisbollen geplant in de herfst of aan het einde van de zomer, wanneer alle bloemen niet meer bloeien. Het is onmogelijk om het planten uit te stellen tot halverwege de herfst, omdat laat geplante planten niet goed wortel schieten op een nieuwe plek.

Tijdens het planten van de bollen in het bloembed worden gaten gemaakt waarvan de diepte 10-11 centimeter moet zijn. Als de bollen echter te groot zijn, wordt de grootte van de gaten met 3-5 centimeter vergroot. De afstand tussen gegraven gaten mag niet minder zijn dan 20 centimeter. Als je irissen te dicht bij elkaar plant, zullen ze langzamer groeien en minder bloeien.

Voortplanting van gesaldeerde iris door zaden

Er zijn verschillende methoden om irissen te vermeerderen, maar veel tuinders gebruiken hiervoor zaden. Om op deze manier een bloem te vermeerderen, moet je alleen rijpe zaden gebruiken. Volledige rijpheid vindt een paar weken na de bloei plaats.

Volwassen zaden worden verzameld uit bloempeulen, geweekt in water, 2-3 dagen ontkiemd en pas daarna in de grond geplant. Zaden worden geplant in de herfst of lente, na opwarming.

Lente- en zomerverzorging: water geven en bemesten

Irissen hebben, net als andere bloemen, de juiste zorg nodig. Geplante struiken moeten regelmatig worden bewaterd, zodat ze sneller groeien. Ze moeten echter voorzichtig worden bewaterd, zodat de grond niet altijd nat is. Hoge bodemvochtigheid leidt tot de ontwikkeling van wortelrot en de dood van planten. Bloemisten adviseren om irissen 2-3 keer per week water te geven met verwarmd water.

Iriszaailingen hebben een verhoogde gevoeligheid voor chemische componenten en daarom worden alleen organische topdressings als meststoffen gebruikt. Humus met compost en houtas wordt aan de grond toegevoegd.

Iris snoeien en beschutten voor de winter

Voor het begin van de wintervorst zijn alle bloemen voorgesneden en geïsoleerd met een speciaal onderdak. Gebruik een snoeischaar of een gewone schaar om het bovengrondse deel van de bloem af te knippen.

Na het snoeien zijn de bollen geïsoleerd. Als schuilplaats worden stro, droge bladeren en boomtakken gebruikt. Ze zijn op het oppervlak van het bloembed gelegd met een laag van 2-5 centimeter hoog. De gecreëerde beschutting neemt overtollig vocht op en beschermt de irisbollen betrouwbaar tegen vorst.

Ziekten en plagen: preventieve maatregelen

Mensen die lange tijd irissen kweken, hebben vaak te maken met plagen en ziekten. De meest voorkomende ziekte is bacteriose, die optreedt als gevolg van wateroverlast van de bodem. Om de ontwikkeling van pathologie te voorkomen, is het noodzakelijk om de plant goed water te geven. Om bacteriose te voorkomen, worden alle struiken ook behandeld met insectendodende preparaten die ziektedragers afstoten.

Het meest voorkomende insect dat op irissen voorkomt, is de beer. Ze voeden zich met de wortels en stengels van planten, wat leidt tot de dood van bloemen. Om te voorkomen dat er beren op zaailingen verschijnen, moet de grond worden opgegraven, losgemaakt en gemengd met ammoniak.

Iridodictium in landschapsontwerp

Reticulaire irissen worden vaak gebruikt in landschapsontwerp om een zomerhuisje te versieren. De populariteit van iridodictyum is te danken aan het feit dat het goed samengaat met andere kleuren. Ervaren bloementelers adviseren om het samen met sleutelbloem, krokussen en hyacinten te planten.

Specialisten in landschapsontwerp gebruiken irissen om alpine dia's te maken. Ze zijn geplant aan de zuidkant van de aangelegde sierstenen om een heldere bloemenweide te creëren.

Conclusie

Bloementelers planten vaak perken met mesh irissen, die bekend staan om hun schoonheid en compactheid. Voordat u gaat planten, moet u vertrouwd raken met de bekende variëteiten van de bloem, evenals met de kenmerken van de teelt en reproductie.

Aanbevolen